خشکیده ام

               

                                   خشکیده ام

همچو گلی که بر روی شاخه ای از شاخه های انتظار روییده است و انتظار مهری

 از جانب باران را می کشد، خشکیده ام ...

بوته گلی که انتطار محبت از باران را دارد، من نیز انتظار محبت از یاری را می کشم

منی که  از بی مهری خشک و عطش شده ام، منی که سالهاست انتظار می کشم

ای معبودا ! ای تنها هستی بخش روزگار بی عاطفه، هلاک شده ام، هلاک ...!!!

و ای معبودا، برایم از جانب یاری مهری و محبتی و صفایی عطا فرما

خشکیده ام از درد، رنج، عذاب و سوز یاری که بی مهر شده است 

روزگار بی عاطفه شده است، روزگار مرا با همه دلتنگی هایم و همه هستی ام،

تنها رها کرده است !!!!

خشکیده ام مثل مجنونی که انتظار لیلیش را می کشد، خشکیده ام ... !

مرا بفهم، بفهم مرا که قلب شکسته ام از دردت نا امید و سوزناک و عاشق شده است

خشکیده ام از روزگار، از سوز و  از جدایی دو پرستوی عاشق که آشیانشان

 ویران شده است ...!

خشکیده ام ای ساحل آرام، ای خورشید آسمان آبی عشق، و ای ماه تابان

 آسمانهای تاریک شب من  !

خشکیده ام، هلاک شده ام... ویران شده ام ...  و همچو دریایی شده ام که

 انتظار ساحلش را دارد ...

آری، خشکیده ام از جدایی دو عاشق دلشکسته !

                            آری، خشکیده ام